غم هجران

خواب بودم سحری خواب تو بيدارم کرد              يادت  اندر دل شب سخت گرفتارم کرد

همدم  شبهای  من  ياد  تو و خاطر توست              غم  هجران  تو چون  آمد  و بيمارم کرد

ای  عزيز   دل   من  مونس  من  دلبر  من               اين بدان که شب هجران تو گريانم کرد

مست  و  ديوانه  و مخمور و گرفتار بودم               بار  ديگر  سر سودای  تو  هوشيارم کرد

ای گل  و  شمع و می و ساغر و پيمانه من               تب عشق تو همی آمد  و تب دارم کرد

سالها   زندانی   تنهايي   و   غم    بوده ام               عشق  تو  آمد  و  از  بند غم آزادم کرد

 طاقتم  نيست که  بر  دوش کشم بار فراق                دوری  از روی  توام  زار  و پريشانم کرد

بجز   از  نقطه   پرگاری  و   صفری  نبدم              ياد  شيرينی  چو  تو  آمد  و فرهادم کرد

هيچ کس  حرف  دل  و  درد نهانم نشنيد              بجز از تو چه کسی گوش بفريادم کرد ؟

نعره ای  زد  ز دل و کافی همی می گويد              شکر  يزدان  که تو را محرم اسرارم کرد