سـوخـتـه ام از رفـتـنـت همـچون پر پروانه اي دل غمين گرديده ديگر چون دل ديوانه اي
ميچكد خون جاي اشك از ديده حسرت زده مي شـود جـاي دلـم در گـوشه ويـرانـه اي
يـاري ام كن اي خـدا جـان مـيرسد بر لب مرا چونكه رفـتـه از بـرم يـك دلـبـر فرزانه اي
هـمـه شـب آيـي به خوابم اي همه رؤياي مـن از فـــراق تـو مـرا بـاشـد دل آزرده اي
در جـهـان تـنها تـويـي هم مونس و هم دلـبرم نشوي روزي تو با من همچو يك بيگانه اي
قـصـه هـا دارم بـلـب از دوري روي تـو مــن مي شـود هـر قصه ام مانـنـد يك افسانه اي
اي خـدا كـاش داشتمي در كوي دلبر خانه اي در كـنـارش آشيـانـي بـود و يـا كـاشانه اي
سـاقـيـا امـشب بـده جـامي كه مـدهـوشم كـند تـا بـه بـيـنم عكسي از يارم در آن پيمانه اي
آنـقدر مـستـم كـنـي بـا بـاده هـمـدستـم كنـي تا ز هـجـرانـش بـر آرم نـعـره مـسـتـانـه اي
>كـافـيـا< گر ز فـراق يـار مـدهـوشـي هـنـوز او كـنـد هـوشـيـار تـو را با بـوسه جانانه اي
شيراز - تيرماه 81